Chustę, którą dzisiaj przedstawię, mam od wielu lat. Zrobiłam ją na próbę. Od zawsze, podobały mi się takie miękkie, lekkie, ciepłe i pełne wdzięku chusty. Jednak praca, jaką ( według moich wcześniejszych wyobrażeń) trzeba włożyć w wydzierganie takiej robótki, przerastała mnie.
Zaczęłam od pojedynczych kwiatków - kwadracików. Robiłam je w wolnym czasie i składałam, robiłam i składałam :) już nie pamiętam ile czasu ( tygodni czy miesięcy) zajęło mi zrobienie potrzebnych elementów. Zupełnie nie myślałam o czasie robiąc pojedyncze kwiatki. Przyszedł dzień w którym stwierdziłam , że mam ich wystarczająco dużo, rozłożyłam się na podłodze i podjęłam próby łączenia. Nie napiszę, że szło mi idealnie, :) trochę się napociłam, ale z każdym następnym kwadracikiem szło mi lepiej i lepiej. Gdy zobaczyłam pierwsze efekty dostałam gorączki tworzenia, wtedy już nie mogłabym odłożyć pracy na później, dlatego spędziłam nad nią pól jednej i pół drugiej nocy. W dzień dzieci i praca i gorączka , żeby już można było dopaść robótki. :)
Włóczka, którą wykonałam moją ulubioną chustę, to akryl ale bardzo miekki i z włoskiem, imituje trochę moher. Jest ciepła, lekka, miekka. nie zmienia się pod wpływem prania i noszenia. Co najważniejsze nie gryzie ( mnie prawie wszystko gryzie :) )
Wzoru, który w zależności od moich potrzeb i wizji, nada pracy lekkości, wdzięku, urozmaici bądź wzmocni i ułoży dzianinę.
Chusta służy mi już naprawdę kilka ładnych lat. Kiedy trzeba, zawijam ją mocno na szyję i wtedy żaden śnieg, żaden mróz ani wiat,r nie ma dostepu do mojej szyi, nosa i uszu. Zarzucona na ramiona a właściwie na połowę mnie, grzeje i nadaje elegancji. Wiele razy słyszałam już od znajomych " ta twoja chusta jest ładna " i dalej " też chcę taką ". Odpowiadam " też mi sie podoba" i spróbuj sobie zrobić, bo nie jest trudno".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz